InnerlijkKindWerk

Mensen hebben best vaak het idee dat ze een redelijk gelukkige jeugd hebben gehad. Het was op een bepaalde manier gezellig thuis, er werd ook gelachen en iedereen had bijvoorbeeld een bijnaam. Dat lijken op het eerste gezicht ook tekenen van een gelukkige jeugd. En er zijn natuurlijk vaak ook veel dingen goed gegaan.

Maar opvoeders zullen hun kind nooit helemaal goed begrijpen en behandelen. Grenzen kunnen worden overschreden en behoeften kunnen worden afgewezen. Dat is alleen maar menselijk. Bijnamen konden veranderen in scheldnamen. De gezelligheid moest misschien een broeiende onvrede tussen de ouders afdekken. Moeilijke onderwerpen werden stelselmatig vermeden. Zo leerde je als kind niet omgaan met verwarrende gevoelens. Ging je misschien sterk aan jezelf twijfelen. Daarom kunnen er soms toch flinke krassen op je ziel zitten en deuken in je eigenwaarde.

Het helen van die innerlijke beschadiging, dat is hoe je het werken met je innerlijk kind kunt zien. De wonden sluiten, de scherpe kantjes ervan afhalen, het verleden een plek geven. Vanuit de krassen en scherven kom je uiteindelijk tot jouw eigen unieke kunstwerk. Je gaat jezelf toestemming leren geven om je eigen leven te leiden, en niet meer dat van je opvoeders.

Herken je dit?