Het innerlijk kind in beeld

het innerlijk kind in beeld

Deze afbeelding brengt het innerlijk kind in beeld. Het begrip ‘innerlijk kind’ staat voor oude onverwerkte gevoelens en emoties uit de kindertijd, toen we nog totaal afhankelijk waren van onze opvoeders. Een kind kan bijvoorbeeld bang zijn, blij, boos, bedroefd of beschaamd. Het kan zelfs walging ervaren.

Maar soms zijn deze emoties te groot om te verwerken of worden ze afgekeurd door de opvoeders. Dan wordt deze emotie niet verwerkt of rechtgezet. Een stukje kind in ons blijft dan in die onverwerkte ervaringen steken en groeit niet verder mee. Het zet zich vast als spanning in je lichaamsweefsel, in je denken en uiteindelijk ook in je gedrag. Spanningen die kunnen uitgroeien tot allerlei klachten.

We ontwikkelden over die onverwerkte ervaringen een negatieve overtuiging zoals: ‘ik mag er niet zijn’, ‘ik ben niet goed zoals ik ben’, ‘ik moet het alleen doen’, ‘ik moet het verdienen’, ‘ik ben niet om van te houden’. Deze zinnetjes draaien op de achtergrond van ons volwassen leven nog steeds hun verhaaltje van toen af. En onze hersenen produceren naadloos de chemische stoffen (hormonen) die ons weer het bijbehorende gevoel geven. Zo lijken onze oude overtuigingen dan ook tot op de dag van vandaag echt waar te zijn. Maar laten we eerst beginnen bij hoe het ooit begon: het pure kind.